درگیری گیرنده‌های وانیلوئیدی در خاصیت ضدالتهابی عصاره هیدروالکلی گلهای حرارت‌دیده پایه ماده گیاه شاهدانه در موش صحرایی

زمینه و هدف: کانابینوئیدهای گیاهی دکربوکسیله با فعال‌سازی گیرنده‌های سیستم اندوکانابینوئیدی در سطح سیستم عصبی مرکزی و بافت‌های محیطی، این سیستم را فعال می‌کنند. در این تحقیق اثر برهمکنش کانابینوئیدهای گیاهی دکربوکسیله با کپسایسین در سطح مرکزی و نالوکسان در سطح سیستمیک بر حجم ادم التهابی پا ناشی از تزریق کف‌پایی فرمالین بررسی شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی از موش‌های صحرایی نر بالغ نژاد ویستار (250-200گرم) استفاده گردید. برای بررسی اثر برهمکنش با سیستم اوپیوئیدی، عصاره هیدروالکلی گیاه (دوز 50 میلی‌گرم برکیلوگرم)، نالوکسان (دوز 2 میلی‌گرم برکیلوگرم) و همزمان عصاره و نالوکسان به‌صورت درون صفاقی تجویز شدند، برای بررسی اثر برهمکنش با سیستم وانیلوئیدی، عصاره (دوز 01/0 میلی‌گرم بر10 میکرولیتر)، کپسایسین (دوز 002/0 میلی‌گرم بر10 میکرولیتر) و همزمان عصاره و کپسایسین به‌صورت نخاعی تجویز شدند. حجم پا قبل از تجویز و یک‌ساعت پس از تزریق کف پایی فرمالین، به روش پلتیسومتری برای سنجش میزان ادم التهابی اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: تجویز درون صفاقی عصاره به تنهایی و همراه با نالوکسان، حجم ادم التهابی پا را کاهش داد (001/0p<). ازطرفی، کپسایسین منجر به افزایش حجم ادم التهابی شد (01/0p<)، اما تجویز نخاعی عصاره به تنهایی و همراه با کپسایسین، حجم ادم التهابی پا را کاهش داد (01/0p<). نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد کانابینوئیدهای دکربوکسیله موجود در عصاره هیدروالکلی با فعال کردن گیرنده‌های CB1 و CB2 و غیرحساس نمودن گیرنده TRPV1، افزایش ادم التهابی ناشی از کپسایسین را کاهش می‌دهند. در مقابل، تجویز نالوکسان اثر کاهشی عصاره را بر ادم التهابی پا آنتاگونیزه نکرده، و این احتمال وجود دارد که تأثیر عصاره، از مسیر گیرنده‌های اپیوئیدی اعمال نشده باشد.